Dupilumab to rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne typu IgG4. Hamuje ono przekazywanie sygnałów za pośrednictwem interleukiny 4 i 13. Na interleukinę 4 działa poprzez receptor typu I i II, a przekazywanie sygnałów przez interleukinę 13 za pomocą receptoru typu II.
Interleukina 4 i 13 to główne czynniki zapalne chorób takich jak: atopowe zapalenie skóry, astma oraz zapalenie nosa i zatok przynosowych z polipami.
Dupilumab wskazany jest do stosowania w leczeniu atopowego zapalenia skóry o umiarkowanych lub ciężkim nasileniu u dorosłych i dzieci od 6. roku życia. W obu tych grupach stosuje się go w przypadku, gdy pacjent kwalifikuje się do leczenia ogólnego.
W przypadku pacjentów chorujących na astmę, dupilumab stosuje się jako uzupełnienie leczenia podtrzymującego w ciężkim przebiegu astmy, która nie jest wystarczająco kontrolowana dużymi dawkami kortykosteroidów wziewnych oraz innych leków. Dupilumab u pacjentów z astmą można stosować od 12. roku życia.
Podobnie jak u pacjentów z astmą, dupilumab przy zapaleniu nosa i zatok przynosowych z polipami, stosuje się w przypadku ciężkiego przebiegu, kiedy zabieg operacyjny i doustne/miejscowo podawane kortykosteroidy nie zapewniają odpowiedniej kontroli choroby. W tym wskazaniu, lek podaje się dorosłym i młodzieży po 12. roku życia.
Przeciwwskazaniem do podawania tego przeciwciała monoklonalnego jest nadwrażliwość na dupilumab lub substancje pomocnicze. Nie stosuje się go również w przypadku zaostrzeń astmy lub do przerwania skurczu oskrzeli czy stanu astmatycznego.
Działania niepożądane, jakie mogą nastąpić to głównie reakcje miejscowe w okolicach wstrzyknięcia – takie jak rumień, obrzęk, świąd, ból i opuchlizna, zdarzają się one u więcej niż 1 pacjenta na 100. Działania ogólnoustrojowe, jakie mogą wystąpić, to ból stawów, eozynofilia, zapalenie spojówek lub opryszczka jamy ustnej. Występują one z podobną częstością jak te w miejscu podania leku – u więcej niż 1 na 100 chorych.
Dupilumab stosuje się u osób dorosłych i młodzieży po 12. roku życia. W przypadku pacjentów ze współistniejącym ciężkim lub umiarkowanym AZS, zapaleniu nosa i zatok przynosowych z polipami, dawka początkowa dupilumabu to 600mg. Podaje się to we dwóch wstrzyknięciach podskórnych. Kolejne dawki podaje się w odstępach dwutygodniowych a pacjent otrzymuje 300mg leku. Podobne dawki stosuje się u pacjentów z ciężką astmą, którzy muszą otrzymywać kortykosteroidy doustnie. W wyniku prowadzonej terapii, możliwe będzie zmniejszenie dawek kortykosteroidów doustnych, jednak należy przeprowadzać to stopniowo.
Dla pozostałych pacjentów, dawka początkowa to 400mg (dwa wstrzyknięcia po 200mg) a następnie co dwa tygodnie 200mg. Terapia powinna być długotrwała a zgodnie z zaleceniami – co najmniej raz w roku lekarz powinien rozważyć zasadność jej kontynuacji.
Skuteczność kliniczna dupilumabu oceniona została na podstawie trzech randomizowanych badań klinicznych.
Zarówno u pacjentów, którzy otrzymywali lek w dawce 200mg jak i 300mg, dupilumab znacznie zmniejszył częstość występowania ciężkich zaostrzeń choroby w porównaniu z placebo. Zmniejszeniu uległy również parametry stanu zapalnego.
Konieczność stosowania doustnych kortykosteroidów na wypadek zaostrzenia astmy została zredukowana aż o 59% w porównaniu z pacjentami bez dupilumabu. Poprawiała się również czynność płuc, pomimo stopniowego odstawiania leków doustnych.
Bibliografia:
Badania te potwierdziły skuteczność dupilumabu w terapii astmy.
Źródło: ChPL Dupixent
