Rola magnezu w przebiegu i leczeniu astmy

Magnez w leczeniu astmy.

Przeciwdziałanie astmie opiera się głównie o odpowiednio dobraną farmakoterapię. Niemniej jednak codzienna dieta i niektóre jej składniki mogą odgrywać istotną rolę w kontrolowaniu przebiegu astmy. Za co odpowiada magnez? W jaki sposób jest powiązany z astmą?

Magnez a alergia

 

Astma to w większości przypadków efekt nadreaktywności układu odpornościowego na działanie określonego czynnika – alergenu. Wynikiem tego jest wzrost produkcji przeciwciał IgE, co wyzwala w organizmie szereg następstw, które potocznie określa się mianem ataku astmy. Mowa tu o skurczu oskrzeli, wzmożeniu napięcia mięśniówki dróg oddechowych i wzmożonej produkcji wydzieliny. W rezultacie następuje zmniejszenie drożności układu oddechowego astmatyka, a to powoduje m.in. duszność, ból w klatce piersiowej, spadek wydolności, bladość skóry twarzy.

Wedle aktualnego stanu wiedzy niedobory magnezu przyczyniają się do zwiększenia poziomu przeciwciał IgE w surowicy krwi. Przeciwciała ulegają połączeniu z receptorami komórek tucznych i bazofilów, co skutkuje wzmożeniem degranulacji tych struktur komórkowych. Proces degranulacji powoduje uwolnienie m.in. histaminy, która powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i wzrost ich przepuszczalności. Finalnym rezultatem może być np. rozwój zmian obrzękowych w obrębie dróg oddechowych, co stanowi jedną z przyczyn występowania duszności i zaburzonej drożności.

Rola magnezu w przeciwdziałaniu astmie

 

Zdaniem specjalistów magnez odgrywa niezwykle wartościową rolę w diecie astmatyka. Pierwiastkowi przypisuje się kilka bardzo ważnych właściwości, które mogą okazać się zbawienne w kontekście przeciwdziałania napadom astmatycznym.

Mowa tu o:

  • wzrost wrażliwości oskrzeli na działanie metachnoliny
  • rozkurczach mięśniówki gładkiej naczyń krwionośnych i oskrzeli
  • zwiększeniu progu pobudliwości, co utrudnia możliwość skurczu mięśni gładkich
  • ograniczeniu wydzielania acetylocholiny i histaminy, które potęgują reakcje alergiczne
  • udział w procesie produkcji prostacyklin potęgujących rozszerzenie naczyń krwionośnych
  • usprawnieniu wytwarzania tlenku azotu (NO) odpowiedzialnego za regulację przepływu krwi

Bardzo istotną informacją dla osób borykających się z problemem astmy jest fakt, że leki stosowane w kontrolowaniu choroby mogą przyczynić się do niedoboru magnezu. Wziewne beta2-mimetyki, które stanowią fundamentalny środek farmakologiczny dla astmatyków i powodują obniżenie poziomu magnezu we krwi.

W kontekście niedoboru magnezu warto też wspomnieć, że jego niedobór może powodować problemy z nastrojem. Niskie stężenie magnezu jest niezwykle często powiązane z nadmierną agresją, rozdrażnieniem czy wzmożonym odczuwaniem stresu. Z kolei negatywne emocje to jeden z czynników ryzyka dla astmatyków, które mogą spotęgować szansę występowania niespodziewanego napadu duszności.

Jak stosować magnez u astmatyka?

 

Mówiąc o stosowaniu magnezu w celu kontroli i leczenia astmy przeważnie wspomina się o postaci siarczanu. Dla uzyskania szybkiego efektu preferuje się użycie roztworów wstrzykiwanych domięśniowo – rezultat pojawia się mniej więcej około 60 minut od podania, a efekt terapeutyczny utrzymuje się przez kolejne 4 godziny. Szacuje się, że około 55% magnezu pozostaje w zjonizowanej postaci. Kuracje magnezowe powinny sprawdzić się przede wszystkim u otyłych astmatyków, u których niedobory magnezu są niezwykle częste i wynikają m.in. z nieprawidłowej diety czy upośledzenia zdolności organizmu do jego przyswajania (przeważnie wskutek kiepskiego stanu mikrobioty). Niemniej jednak zastrzyki z siarczanu magnezu to także dobre rozwiązanie dla astmatyków, którzy poszukują dodatkowego wsparcia dla farmakoterapii.

Bibliografia:

  1. Ревякина BA., et al. „Обеспеченность магнием и витамином В2 детей с бронхиальной астмой и ожирением.” Вопросы питания 2019, 88(3): 78-83.
  2. Bancerz B., et al. „Wpływ magnezu na zdrowie człowieka.” Przegląd Gastroenterologiczny 2012, 7(6): 359-366.
  3. Błach J., Nowacki W., Mazur A. „Wpływ magnezu na reakcje alergiczne skóry.” Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej 2007, 61: 548-554.
  4. https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=1742